Czym neurojęzyki różnią się od innych zajęć z języka obcego?

Nasze mózgi nie zostały przystosowane do zapisywania informacji pochodzących z zewnątrz, ale do ich przetwarzania, wyciągania z nich ogólnych reguł i rozwiązywania z ich pomocą problemów.
Marzena Żylińska, Neurodydaktyka

Reprodukowania świata, otrzymywanie gotowej wiedzy na tacy nie jest ani ciekawe, ani skuteczne. Manfred Spitzer, wybitny psychiatra i neurolog, pisał o lejku norymberskim, magicznym przedmiocie, który miał służyć do przelewania wiedzy z głowy nauczyciela do ucznia. Jak nietrudno się domyślić, przedmiotów nie istnieje, wiedzy nie da się ani „wbić łopatą do głowy” ani przelać niczym czarodziejski płyn. Pomimo tego, zarabianie pieniędzy na łatwych i szybkich sposobach cieszy się wciąż dużą popularnością. Możliwym oczywiście jest zmotywowanie, a nawet zdyscyplinowanie ucznia, lecz pewnych istotnych aspektów nauki nie da się pominąć. Jednym z nich jest fakt, że uczenie się jest procesem a k t y w n y m, a przekazywanie wiedzy z perspektywy odbiorcy – biernym. I tu wkracza wspomniany wcześniej lejek norymberski oraz fakt jego nieistnienia. Mózg potrzebuje przetwarzać dane samodzielnie, aby przyswoić nowe informacje. Potrzebuje też motywacji, którą może być na przykład ciekawość lub chęć doskonalenia się, którą wszyscy z nas posiadają, zwłaszcza dzieci. Rozbudzanie ciekawości nie polega na wkuwaniu i zmuszaniu. Wiedzy niestety nie można wlać do głowy, to tak nie działa. Każdy uczy się samodzielnie i aby dziecko mogło wykorzystać swój naturalny potencjał, przede wszystkim nie można mu w tym przeszkadzać. Co można zrobić? Przede wszystkim stymulować, prowokować, zaciekawiać…


Zgodnie z tymi założeniami przeprowadzamy proces edukacyjny w Neurojęzykach. Pragniemy, aby każde dziecko miało przestrzeń do samodzielnego wyciągania wniosków i przetwarzania informacji.